De zusjes Edith en Laura hebben beiden een talent: de een kan goed tennissen, de ander kan goed leren. Omdat hun ouders nooit tijd voor de kinderen hebben, bedenken de meisjes een plan om de ouders te straffen: ze gaan van rol wisselen en vergooien zo hun kwaliteiten. De ouders komen niet erg sympathiek over door hun vele onvoorspelbare negatieve reacties. De weinige positieve opmerkingen lijken niet echt gemeend. Het plan is vergezocht en gekunsteld. De zusjes bereiken niet wat ze willen, maar krijgen wel meer begrip voor elkaar. De kinderen zijn 7 en 8 jaar oud, maar ze lijken zowel op de tekeningen als in de tekst veel ouder (urenlang alleen thuis, krant lezen, blozen bij vriendjes). Het taalgebruik is eenvoudig: korte zinnen, weinig moeilijke woorden, veel directe rede (soms wat stijfjes). Voor kinderen die niets van tennis weten kunnen de technische tennistermen storend zijn. Ook de puntentelling is moeilijk. Het verhaal telt 19 hoofdstukken met titels, die terug te vinden zijn in een inhoudsopgave. De illustraties zijn zwartwitpentekeningen. Het boek is een losstaand deel van een serie voor snelvorderende lezertjes van 7 en 8 jaar, normale lezers moeten toch wel 9 jaar zijn.